در قولچاق، مخاطب خیلی زود وارد فضای داستان می‌شود و علیرغم روشن بودن موضوع، محو در داستان می‌شود. طوری‌که انگار مانند یک مهمان در گوشه‌ای از اتاق نشسته و بی‌طرفانه و با تعجب و گاهی خنده بر لب اتفاقات داخل خانه را نظاره‌گر است و در نهایت، غافلگیرانه و غرق در داستان و بدون اینکه بداند چند دقیقه یا ساعت روی صندلی سینما نشسته بود از سالن سینما خارج می‌شود.