اتاقی که طعم “شکلات” می دهد!

#بدون_روتوش
انحصار صنفی در اتاق تبریز؛
اتاقی که طعم “شکلات” می دهد!
“یونس ژائله”، مالک هولدینگ “شیرین عسل” و رئیس فعلی اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی تبریز را کم تر کسی است که نشناسد، کارآفرین و تاجری که به اندازه موفقیت ها و جایگاه تولیدی، اقتصادی اش در عرصه تولید و صنعت استان و کشور، با حاشیه های کم؛ اما بزرگ ترش شناخته می شود!
ورود هیجانی و ضربتی وی به هیات رئیسه و سپس ریاست اتاق تبریز در دوره فعلی، که دقیقا همزمان و به موازات حواشی مربوط به خرید مجتمع کشت و صنعت مغان و لغو مالکیتش بر این مجموعه معظم تولیدی، صنعتی و کشاورزی صورت گرفت، اگرچه در همان مقطع، توانست حواشی مربوط به واگذاری کشت و صنعت مغان را تحت الشعاع قرار دهد؛ با این حال، همین فتح کرسی ریاست اتاق تبریز نیز، در اندک زمانی زمینه ساز ایجاد برخی تغییرات شکلی و ماهوی در برنامه ها و وظایف سازمانی و قانونی اتاق و در نهایت، بروز زاویه های فکری و صنفی میان وی و دیگر فعالان بازرگانی، اقتصادی و تولیدی تبریز شد!
بسیاری از چهره های شاخص تولید و تجارت تبریز و حتی کاندیداهای احتمالی انتخابات امسال اتاق، بر این باورند که با روی کار آمدن ژائله در راس این نهاد صنفی، تجاری، بخش عمده ای از سیاست گذاری ها، برنامه ریزی ها، حمایت ها و حتی ساز و کارهای تسهیلی، به صنایع و رسته بنگاه های تولیدی و اقتصادی فعال در حوزه صنایع کیک و شکلات سوق پیدا کرده و دیگر شاخه های صنعتی و تولیدی، کم تر مورد توجه قرار گرفته اند.
منتقدان سیاست ها و ساز و کارهای مدیریتی اتاق تبریز، همچنین مدعی اند، صنایع و شاخه هایی همچون، فرش، چرم، کفش، قطعه سازی، کشاورزی، صنایع کوچک، بخش معدن، صنایع تبدیلی، پتروشیمی، انجمن های صنفی، صنعتی، صادرکنندگان عمده و حتی مسایل و موضوعات مربوط به وظایف حمایتی و تشویقی اتاق، به دلیل تمرکز و شاید، تعصب صنفی و طیفی آقای رئیس، مورد غفلت و بی توجهی آقای رئیس و تیم فعلی مدیریتی قرر گرفته و اتاق تبریز عملا به “اتاق آرد، شکر و شکلات” تبدیل شده است!